ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΥΡΙΟΥ
ΤΜΗΜΑ ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
Αριθμός απόφασης
422/2017
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΛΑΥΡΙΟΥ
Συγκροτήθηκε από τη Δόκιμη Ειρηνοδίκη Λαυρίου Ε. Ι. και τη Γραμματέα Μ. Τ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 5 Μαΐου, για να δικάσει μεταξύ:
Του αιτούντος, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του Αλέξανδρου Αγγούρια.
Των μετεχουσών στη δίκη πιστωτριών, οι οποίες κατέστησαν διάδικοι μετά τη νόμιμη κλήτευσή τους (άρθρα 5 ν. 3869/2010 και 748 παρ. 2 ΚΠολΔ), και παρίστανται ως εξής: 1) Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ» που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Αμερικής, αριθμός 4, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Δ. Π. και 2) Της ανώνυμης τραπεζικής εταιρίας με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Αιόλου αρ.86 και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίας δικηγόρου της Μ. Α..
Με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών, επικαλούμενος έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία πληρωμής των χρηματικών οφειλών του προς τις πιστώτριες που αναφέρεται στην περιεχόμενη στην αίτηση αναλυτική κατάσταση, ζητά τη ρύθμιση των χρεών του, και την εξαίρεση της δυνητικής κύριας κατοικίας του, σύμφωνα με το σχέδιο διευθέτησης που υποβάλλει και αφού ληφθούν υπόψη η περιουσιακή και οικογενειακή του κατάσταση που εκθέτει αναλυτικά, με σκοπό τη μερική απαλλαγή του απ’ αυτά.
Η αίτηση με το παραπάνω περιεχόμενο και αιτήματα, αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται για συζήτηση στο Δικαστήριο αυτό, κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (αρθ. 3 Ν. 3869/2010 σε συνδυασμό με τα αρθ. 739 επ. ΚΠολΔ) καθόσον από την αυτεπάγγελτη έρευνα του Δικαστηρίου στα τηρούμενα αρχεία προέκυψε ότι δεν εκκρεμεί άλλη όμοια αίτηση του αιτούντος, ούτε έχει εκδοθεί απόφαση για ρύθμιση και απαλλαγή από τις οφειλές του. Περαιτέρω, η αίτηση είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 4, 5, 8 και 9, του Ν.3869/2010, όπως αυτά ισχύουν μετά την τροποποίησή τους από τον Ν.4161/2013 και συνεπώς πρέπει να ερευνηθεί και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι έχουν κατατεθεί τα γραμμάτια προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής και δεν έχει επιτευχθεί προδικαστικός συμβιβασμός μεταξύ του αιτούντος και των πιστωτριών του.
Οι καθ’ ων αρνήθηκαν την αίτηση, προς απόκρουση της δε, πρότειναν παραδεκτά : Α) την ένσταση αοριστίας της αίτησης, η οποία είναι απορριπτέα ως αβάσιμη, καθόσον η υπό κρίση αίτηση είναι ορισμένη, αφού περιέχει όλα τα κατά νόμο απαιτούμενα στοιχεία (άρθ. 4 παρ. 1 Ν.3869/2010) και συγκεκριμένα ο αιτών αναφέρει : 1) ότι είναι φυσικό πρόσωπο και βρίσκεται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του, 2) έλλειψη στο πρόσωπό του πτωχευτικής ικανότητας, 3) κατάσταση της περιουσίας και των εισοδημάτων του, 4) κατάσταση των πιστωτριών του και των απαιτήσεών τους, 5) σχέδιο διευθέτησης των οφειλών του και 6) αίτημα ρύθμισης αυτών με σκοπό την προβλεπόμενη από το νόμο απαλλαγή του, δεδομένου ότι πέραν των παραπάνω κανένα άλλο στοιχείο δεν απαιτείται για το ορισμένο της αίτησης, τα αναφερόμενα δε από την πιστώτρια ως ελλείποντα στοιχεία, δεν αποτελούν στοιχεία του ορισμένου της αίτησης και είναι αντικείμενα απόδειξης και ανταπόδειξης κατά την έρευνα της ουσιαστικής βασιμότητας και ειδικότερα των όρων της υπαγωγής του αιτούντος στη ρύθμιση του Ν.3869/2010, Β) την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος του αιτούντος, λόγω του ότι βάσει του προτεινόμενου σχεδίου διευθέτησης των οφειλών του, ζητά την εφαρμογή των διατάξεων του Ν.3869/2010, εις βάρος των συμφερόντων των πιστωτών αλλά και λόγω της οφθαλμοφανούς δυσαναλογίας, που συνίσταται σε προτεινόμενες καταβολές έναντι μεγάλης οφειλής. Ο ως άνω ισχυρισμός πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμος, διότι ακόμη και αληθή υποτιθέμενα τα πραγματικά περιστατικά, δεν συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος κατά το άρθρο 281 ΑΚ, αφού η άσκηση της αίτησης είναι απολύτως σύμφωνη με το γράμμα και το πνεύμα του Ν.3869/2010, ο οποίος παρέχει τη δυνατότητα της ρύθμισης για το φυσικό πρόσωπο των χρεών του με απαλλαγή από αυτά, με παράλληλη ανάληψη υποχρεώσεων έναντι του πιστωτή, η ρύθμιση δε αυτή βρίσκει νομιμοποίηση ευθέως στο ίδιο κράτος δικαίου, που επιτάσσει να μην εγκαταλειφθεί ο πολίτης σε μία χωρίς διέξοδο και προοπτική κατάσταση, από την οποία, άλλωστε, και οι πιστωτές δεν μπορούν να αντλήσουν κανένα κέρδος. Σε κάθε περίπτωση, η υπαγωγή στις διατάξεις του ως άνω νόμου εναπόκειται στην κρίση του Δικαστηρίου και η αίτηση θα γίνει δεκτή μόνο με τη διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων του άρθρου 2 του νόμου αυτού, άλλως αυτή θα απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη και Γ) την ένσταση δόλιας περιέλευσης του αιτούντος σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των οφειλών του, ισχυριζόμενες ειδικότερα ότι ο αιτών μολονότι γνώριζε ότι η εν γένει περιουσιακή του κατάσταση δεν το επέτρεπε, ωστόσο προέβη στη λήψη των επίδικων δανείων, υπερβαίνοντας κατά πολύ το μέτρο και τη σύνεση του μέσου καταναλωτή, αποδεχόμενος το πιθανό αποτέλεσμα της αδυναμίας πληρωμής στο μέλλον των δανειακών του υποχρεώσεων. Με αυτό το περιεχόμενο, η ένσταση αυτή είναι αόριστη και απορριπτέα. Τούτο διότι, τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν την υποχρέωση να προβαίνουν στον λεγόμενο «υπεύθυνο δανεισμό» των οφειλετών τους και ως εκ τούτου, υποχρεούνται να εξετάζουν την πιστοληπτική ικανότητα του κάθε υποψήφιου οφειλέτη να ανταπεξέλθει στις συμβατικές του υποχρεώσεις, εξυπηρετώντας τις πληρωμές του. Συνεπώς, αναγνωρίζεται ένα είδος συνευθύνης και συνυπαιτιότητας των δανειστών, καθώς δεν νοείται δολιότητα του δανειολήπτη με μόνη την ανάληψη δανειακής υποχρέωσης, της οποίας η εξυπηρέτηση είναι επισφαλής, αλλά απαιτείται και η από τον δανειολήπτη πρόκληση άγνοιας της επισφάλειας στους πιστωτές (ΕιρΘηβών 2/2011, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Δολιότητα, επομένως, θα μπορούσε να νοηθεί μόνον εάν ο δανειολήπτης εξαπάτησε τους υπαλλήλους του πιστωτικού ιδρύματος προσκομίζοντας πλαστά στοιχεία ή αποκρύπτοντας υποχρεώσεις του που δεν έχουν καταχωρηθεί στις από τις τράπεζες αξιοποιούμενες βάσεις δεδομένων της οικονομικής συμπεριφοράς των πελατών τους (βλ. σχετικά Αθ. Κρητικού Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων έκδοση 2012 σελ. 57, ΕιρΚαλυμν 1/2012 ΝοΒ 2012.563, ΕιρΜουδ 2/2012, ΕιρΑλμωπ 60/2012, ΕιρΝ.Ιωνίας 4/2011, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), πραγματικά περιστατικά, που στην προκείμενη περίπτωση, δεν επικαλείται η ενιστάμενη τράπεζα. Επιπλέον, αν κατά την εξέταση της πιστοληπτικής ικανότητας του υποψηφίου δανειολήπτη διαπιστωθεί από το πιστωτικό ίδρυμα ότι εκείνος αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις συμβατικές του υποχρεώσεις, εξυπηρετώντας τις πληρωμές του, πρέπει στα πλαίσια της ασφάλειας των συναλλαγών να απέχει (το πιστωτικό ίδρυμα) από το δανεισμό (να μην καταρτιστεί η σύμβαση) σε βάρος, έστω των οικονομικών του συμφερόντων (ΕιρΛαρ 78/2013 ό.π. με εκεί παραπομπές.) Τέλος, η δεύτερη των καθ’ ων πρότεινε την ένσταση απαραδέκτου της υπό κρίση αίτησης, λόγω της εμπορικής ιδιότητας του αιτούντος, η οποία είναι νόμιμη και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Από την ανωμοτί κατάθεση του αιτούντος που εξετάστηκε στο ακροατήριο και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδρίασης του δικαστηρίου τούτου καθώς και τα έγγραφα, που παραδεκτά και νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Ο αιτών είναι 48 ετών και είναι έγγαμος. Είναι άνεργος και από το έτος 2012 και έχει μηδενικά εισοδήματα. Από το έτος 2003 μέχρι και το έτος 2011, διατηρούσε μαζί με τη σύζυγό του ομόρρυθμη εταιρία, της οποίας ήταν ομόρρυθμο μέλος κατά ποσοστό 50%, η οποία όμως λύθηκε. Ωστόσο, αν και η ιδιότητά του ως ομόρρυθμου εταίρου του προσέδωσε την εμπορική ιδιότητα, η παύση των πληρωμών του, επήλθε σε μεταγενέστερο χρόνο από την παύση των εργασιών της εν λόγω εταιρίας, γεγονός που επικαλείται ο αιτών και αποδεικνύει με τα προσκομιζόμενα αντίγραφα λογαριασμού των επίδικων δανείων που είχε λάβει ο ίδιος ως πρωτοφειλέτης, καθώς όπως ισχυρίζεται, τα έτερα δάνεια στα οποία είχε εγγυηθεί πληρώνονταν από τους πρωτοφειλέτες, απ’ όπου προκύπτει ότι πράγματι έως και τέλος περίπου του 2013, προέβαινε σε συνεχείς καταβολές έναντι της οφειλής του, που από το δάνειο που είχε λάβει προσωπικά από την Ελληνική Τράπεζα (της οποίας ειδική διάδοχος τυγχάνει η πρώτη των καθ’ ων), γεγονός άλλωστε που δεν ανταπέδειξαν αλλά ούτε και αμφισβήτησαν οι καθ’ ων. Συνεπώς, ο χρόνος παύσης των πληρωμών του αιτούντος, επήλθε μετά την απώλεια της εμπορικής του ιδιότητας και συνεπώς, δύναται να υπαχθεί στις διατάξεις του Ν. 3869/2010, σύμφωνα και με τα διαλαμβανόμενα στην ανωτέρω νομική σκέψη, απορριπτομένης έτσι ως κατ’ ουσία αβάσιμης της προβληθείσας ένστασης της δεύτερης των καθ’ ων περί απαραδέκτου της υπό κρίση αίτησης. Κατά το παρελθόν, τα εισοδήματα του αιτούντος ανέρχονταν όπως κατέθεσε ο μάρτυράς του, περίπου στο ποσό των 2.500 ευρώ μηνιαίως. Κατά το παρελθόν τα οικογενειακά εισοδήματα του αιτούντος κατά τα οικονομικά έτη ήταν κατά πού μεγαλύτερα, όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα εκκαθαριστικά σημειώματα. Ενδεικτικά τα οικογενειακά εισοδήματα του αιτούντος κατά τα οικονομικά έτη 2010 και 2011 ανέρχονταν στο ποσό των 61.863,39 ευρώ και 59.542,87 ευρώ, ενώ κατά τα φορολογικά έτη 2014 και 2015, ανήλθαν στο ποσό των 25.455,78 ευρώ και 25.539,48 ευρώ. Πλέον ο αιτών, λόγω της ανυπαρξίας οποιουδήποτε προσωπικού του εισοδήματος αλλά και της μείωσης των οικογενειακών του εισοδημάτων σε σχέση με το παρελθόν, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις δανειακές του υποχρεώσεις.
Συνολικά δε, οι οφειλές του αιτούντος προς τις καθ’ ων πιστώτριές του ανέρχονται στο ποσό των 686.113,50 ευρώ.
Ο αιτών, κυρίως λόγω της μείωσης των οικογενειακών του εισοδημάτων κατά τα τελευταία έτη, του μηδενικού ατομικού του εισοδήματος αλλά και της αύξησης του κόστους ζωής και της υπερφορολόγησης, έχει περιέλθει σε μόνιμη και διαρκή αδυναμία να πληρώσει τις ανωτέρω οφειλές του, η δε αδυναμίας του αυτή δεν οφείλεται σε δόλο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την αίτηση.
Ρυθμίζει τα χρέη του αιτούντος με μηνιαίες καταβολές προς τις πιστώτριές του επί μία πενταετία, οι οποίες θα γίνονται στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, αρχής γενομένης από τον πρώτο μετά τη δημοσίευση της απόφασης μήνα, ποσών, στην ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ εκατόν πενήντα τεσσάρων ευρώ και πέντε λεπτών (154,05 ευρώ) και στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ εκατόν σαράντα πέντε ευρώ και ενενήντα πέντε λεπτών (145,95 ευρώ).
Εξαιρεί της εκποίησης τη δυνητική κύρια κατοικία του αιτούντος και συγκεκριμένα μια οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα στο Μαρούσι Αττικής.
Επιβάλλει στον αιτούντα την υποχρέωση να καταβάλει μηνιαίως για τη διάσωση της κατοικίας του στην «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ» το ποσό των τριακοσίων πενήντα τριών ευρώ και ενενήντα έξι λεπτών (353,96 ευρώ) το μήνα και επί 240 μήνες. Η καταβολή των μηνιαίων αυτών δόσεων θα ξεκινήσει εντός του πρώτου πενθημέρου του πρώτου μήνα πέντε (5) χρόνια μετά τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης και θα γίνει χωρίς ανατοκισμό με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με το κυμαινόμενο επιτόκιο, που θα ισχύει κατά το χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος αναπροσαρμοζόμενο με επιτόκιο αναφοράς αυτό των Πράξεων Κύριας Αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στο Λαύριο.
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ