ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Διαδικασία Εκουσίας Δικαιοδοσίας
Ρύθμιση Οφειλών Υπερχρεωμένων Φυσικών Προσώπων
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Μ. – Ι. Μ. την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών με την παρουσία της Γραμματέως Ε. Π.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 7η Απριλίου 2017 για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση μεταξύ των διαδίκων:
Της αιτούσας: Μ. Κ. του Σ., κατοίκου Γαλατσίου Αττικής, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου Ευάγγελου Ζερβέα.
Των μετεχόντων στη δίκη πιστωτών:1. Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «ALPHABANK ΑΕ» που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξουσίου της δικηγόρου Μ.-Α. Π. -2. Ανώνυμης Τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ EUROBANKERGASIAS ΑΕ» και το διακριτικό τίτλο “EUROBANKERGASIAS” που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας της δικηγόρου Ζ. Α. -3. Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ» που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε στο Δικαστήριο -4. Ανώνυμης Εταιρείας παροχής πιστώσεων με την επωνυμία “HELLENICPOSTCREDIT” που εδρεύει στην Παιανία και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας της δικηγόρου Ε. Τ. -5. Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, εν προκειμένω από τον προϊστάμενο της ΔΟΥ ΙΓ Αθηνών, το οποίο παραστάθηκε δια του Δικαστικού Πληρεξουσίου του ΝΣΚ Χ. Τ. -5. Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία “ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (ΕΦΚΑ) ως καθολικός διάδοχος του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία “ΟΡΓΑΝΙΣΜΌΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΉΩΝ (ΟΑΕΕ)” που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας του δικηγόρου Ε.Κ. Β. -6. Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία “ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (ΕΦΚΑ)”, ως καθολικός διάδοχος του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία “’Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΤΑΠ-ΜΜΕ)”που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, το οποίο παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου του Σ. Σ. και -7. Ανώνυμης Ελληνικής Εταιρείας Τηλεπικοινωνιών με την επωνυμία “VODAFON- ΠΑΝΑΦΟΝΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ” που εδρεύει στο Χαλάνδρι Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε στο Δικαστήριο
Κοινοποιούμενη προς: Α. Φ. του Α., κάτοικο Αθηνών, ο οποίος δεν παραστάθηκε στο Δικαστήριο.
Ηαιτούσα με την από 20-12-2016 αίτησή της, διαδικασίας εκούσιας δικαιοδοσίας, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό κατάθεσης ../21-12-2016, για τη συζήτηση της οποίας ορίστηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης, ζήτησε όσα αναφέρονται σ” αυτή.
Ακολούθησε η συζήτηση, όπως αναφέρεται στα σχετικά πρακτικά, το δε Δικαστήριο αφού:
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη αίτηση η αιτούσα επικαλούμενη έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών της, ζητεί τη διευθέτησή τους από το δικαστήριο, με την εξαίρεση από τη ρευστοποίηση του ακινήτου που χρησιμοποιεί ως κύρια κατοικία της, κατά το προτεινόμενο από αυτήν σχέδιο.
Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αίτηση, όπως παραδεκτά συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε κατ’ άρθρα 236 και 745 Κ.Πολ.Δ με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της αιτούσας και με τις έγγραφες προτάσεις της αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον αυτού του δικαστηρίου (άρθρο 3 του Ν. 3869/2010).Περαιτέρω η αίτηση, είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτομένων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών των παρισταμένων πιστωτών, καθόσον περιέχει τα απαραίτητα για τον έλεγχο της νομικής και ουσιαστικής της βασιμότητας στοιχεία κατά το άρθρο 1 ν. 3869/2010.Είναι δε νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1,4,5,6 παρ.3, 8, 9 και 11 του ιδίου ως άνω νόμου, πλην του αιτήματος να ενταχθούν στη ρύθμιση και οι οφειλές της αιτούσας προς τον πέμπτο, έκτο και έβδομο εκ των μετεχόντων στη δίκη πιστωτών της (Ελληνικό Δημόσιο ΔΟΥ ΙΓ Αθηνών και ΕΦΚΑ) που πρέπει να απορριφθεί για τους παρακάτω λόγους.
Σύμφωνα με το άρθρ. 1 παρ. 2 εδ.β Ν. 3869/2010 όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του με την παρ.1 του άρθρου 1 της υποπαρ. Α.4 του άρθρου 2 του Ν. 4336/2015 (ΦΕΚ A 94/14-8-2015) , και καταλαμβάνει, σύμφωνα με την παρ.5 του άρθρου 2 της υποπαρ.Α.4 του άρθρου 2 του ιδίου νόμου, τις αιτήσεις που υποβάλλονται μετά την έναρξη ισχύος του προβλέπεται ότι πλέον » Στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος νόμου περιλαμβάνονται επίσης: α) οι βεβαιωμένες οφειλές στην Φορολογική Διοίκηση σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Κ.Φ.Δ.), τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (Κ.Ε.Δ.Ε.) και τον Τελωνειακό Κώδικα…, και γ) ασφαλιστικές οφειλές προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης, όπως έχουν διαμορφωθεί με βάση τις προσαυξήσεις και τους τόκους εκπρόθεσμης καταβολής. Εν προκειμένω , με την νομοθετική ρύθμιση του άρθρου 1 της υποπαρ. Α.4 του άρθρου 2 του Ν. 4336/2015 με την οποία εντάχθηκαν στο Ν. 3869/2010 και οι ασφαλιστικές εισφορές προς τους O.K.A. καθώς και οι βεβαιωμένες οφειλές προς τη φορολογική διοίκηση, όπως έχουν διαμορφωθεί με βάση τις προσαυξήσεις και τους τόκους εκπρόθεσμης καταβολής, παρέχεται η δυνατότητα σε μία κατηγορία ασφαλισμένων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης, ειδικότερα σε εκείνους των οποίων οι οφειλές έναντι των εν λόγω οργανισμών (από ασφαλιστικές εισφορες) συντρέχουν με οφειλές προς ιδιώτες πιστωτές, καθώς και σε μία κατηγορία φορολογούμενων πολιτών, ειδικότερα σε εκείνους των οποίων οι οφειλές έναντι της φορολογικής διοίκησης από φορολογία εισοδήματος ή ακίνητης περιουσίας (οφειλές προς ΔΟΥ) συντρέχουν με οφειλές προς ιδιώτες πιστωτές, να ζητήσουν και να επιτύχουν ακόμη και την πλήρη διαγραφή των οφειλομένων από αυτούς ασφαλιστικών εισφορών και των οφειλομένων από αυτούς φορολογικών επιβαρύνσεων, όπως οι τελευταίες προσδιορίστηκαν αντικειμενικά με βάση το εισόδημά τους και την εξ αυτού φοροδοτική τους ικανότητα. Περαιτέρω, με το σοβαρό πλήγμα που προκάλεσε η μείωση κατά 53% (ύψους 18,7 δις ευρώ) της ονομαστικής αξίας των ομολόγων στα οποία είχαν επενδύσει τα ασφαλιστικά ταμεία η οποία και ολοκληρώθηκε με τη 2η φάση του PSI με περαιτέρω μείωση η οποία ανήλθε στο ποσό των 1,2 δις ευρώ (βλ. το υπ” αριθμ. 13.6.8.12/Β/1168 έγγραφο Γενικής Δ/νσης Οικονομικής Πολιτικής Δ/νσηΠιστ. και Δημ/κών Υποθέσεων Υπουργείου Οικονομικών στο οποίο επισυνάπτεται το με αρ. πρωτ. 222/2.8.2012 έγγραφο της δ/νσης ανθρώπινου δυναμικού και οργάνωσης της Τράπεζας της Ελλάδος ), τα αποθεματικά των Ο.Κ.Α. έχουν περιοριστεί σημαντικά, ενώ στην μείωση των εσόδων και στην αύξηση των ελλειμμάτων τους που σημειώθηκε κατά τα τελευταία έτη λόγω της αύξησης των δεικτών ανεργίας, της αδήλωτης εργασίας κ.λ.π. έρχεται να προστεθεί η ανωτέρω διάταξη του άρθρ. 1 παρ. 2 εδ.β περ. γ’ του Ν. 3869/2010 η εφαρμογή της οποίας σημαίνει ότι θα επέλθουν νέα σημαντικά ελλείμματα που θα οδηγήσουν σε περαιτέρω συρρίκνωση τα αποθεματικά τους. Συνακόλουθα, με την ένταξη των ασφαλιστικών οφειλών προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης στο άρθρ. 1 παρ. 2 εδ.β Ν. 3869/2010 παραβιάζεται ευθέως η πολιτειακή εγγύηση που κατοχυρώνεται στο άρθρ. 22 παρ. 5 του Συντάγματος και αφορά το θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης η οποία διασφαλίζεται με τη λειτουργία βιώσιμων ασφαλιστικών οργανισμών και υποχρεώνει το νομοθέτη να προβαίνει σε ειδικές ρυθμίσεις με γνώμονα πάντοτε την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου και την προαγωγή της ίδιας της κοινωνικής ασφάλισης. Περαιτέρω, δια της εντάξεως των φορολογικών οφειλών στις διατάξεις του ν. 3869/2010, επέρχεται απαλλαγή του φορολογούμενου-οφειλέτη από αυτές, δεδομένου ότι η κατά τον ανωτέρω νόμο ρύθμιση δεν αφορά το σύνολο της οφειλής προς τη ΔΟΥ σε περισσότερες δόσεις και έως την πλήρη εξόφλησή της, αλλά μέρος αυτής (οφειλής) σε μερικότερες δόσεις και εν τέλει απαλλαγή από το υπόλοιπο αυτής και τούτο διότι κριτήρια για τη ρύθμιση των οφειλών, κατά το ν. 3869/2010, συνιστούν η υφιστάμενη εισοδηματική- οικονομική και περιουσιακή κατάσταση του αιτούντος. Ωστόσο, τα ανωτέρω κριτήρια έχουν ήδη εκτιμηθεί κατά τον προσδιορισμό της φοροδοτικής ικανότητας του αιτούντος τη ρύθμιση και φορολογικών οφειλών, η δε εκ νέου απαλλαγή του κατά το ν. 3869/2010 και η εν τέλει μερική ή και ολική διαγραφή των φορολογικών χρεών, οδηγεί σε ανόμοια μεταχείριση φορολογούμενων πολιτών με όμοια φοροδοτική ικανότητα. Αντιθέτως, η περίπτωση της ρύθμισης χρεών προς πιστωτικά ιδρύματα λόγω αδυναμίας πληρωμής της μηνιαίας δόσης, όπως αυτή προσδιορίστηκε κατά το χρόνο ανάληψης του δανείου και με βάση τα τότε εισοδήματα του αιτούντος, είναι συνταγματικώς επιτρεπτή απαλλαγή του οφειλέτη, επειδή συνιστά εκούσια ανάληψη συμβατικής υποχρέωσης η μη τήρηση της οποίας θίγει αποκλειστικά τον αντισυμβαλλόμενο του υπερχρεωμένου οφειλέτη και όχι κάθε τρίτο που υπόκειται, λόγω εισοδήματος, στην ίδια φορολογική μεταχείριση. Επομένως, η προαναφερόμενη διάταξη με την οποία στις ευεργετικές διατάξεις του ν. 3869/2010 εντάσσονται πλέον και βεβαιωμένες οφειλές στην Φορολογική Διοίκηση σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Κ.Φ.Δ.), τον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (Κ.Ε.Δ.Ε.) και τον Τελωνειακό Κώδικα, όπως έχουν διαμορφωθεί με βάση τις προσαυξήσεις και τους τόκους εκπρόθεσμης καταβολής που τις επιβαρύνουν, κρίνεται αντισυνταγματική καθώς αντίκειται στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της φορολογικής δικαιοσύνης των διατάξεων του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος, αφού εισάγει ανόμοια μεταχείριση των φορολογουμένων που τελούν κάτω από όμοιες οικονομικές συνθήκες. Περαιτέρω, όμως, έρχεται σε αντίθεση και στο δημόσιο συμφέρον (το οποίο αποτελεί επαρκή λόγο για έκδοση νόμων που δεν συνάδουν απολύτως στο σύνταγμα, όπως έκρινε και το ΣτΕ κατά την εκδίκαση ενδίκων βοηθημάτων κατά του Μνημονίου εκδίδοντας την 668/2012 απόφασή του), αφού με τον τρόπο αυτό υφίσταται προφανής απώλεια δημοσίων εσόδων, απολύτως απαραίτητων για την εκτέλεση των σκοπών της Πολιτείας και, σε τελική ανάλυση, πλήττονται όλοι οι πολίτες, οι οποίοι για διάφορους αντικειμενικούς ή υποκειμενικούς λόγους δεν μπορούν να υπαχθούν στις διατάξεις του ν.3869/2010.
Για τους παραπάνω λόγους η διάταξη αυτή είναι ανίσχυρη επειδή κρίνεται ως αντισυνταγματική από το παρόν Δικαστήριο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραβιάζεται έτσιη αρχή της διάκρισης των λειτουργιών, την οποία θεσπίζουν τα άρθρα 1, 26, 73 επ. και 87 / επ. του Συντάγματος (Ολ ΑΠ 3/2013, 46/2005, 9/2004).
Από την εκτίμηση της ανωμοτί κατάθεσης της αιτούσας, η οποία περιλαμβάνεται στα με τον ίδιο αριθμό με την παρούσα απόφαση, πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου τούτου, των εγγράφων που νόμιμα και εμπρόθεσμα προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι, όσων εξέθεσαν προφορικά και γραπτά οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων και των διδαγμάτων της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα, αποδείχθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης: Η αιτούσα γεννήθηκε το έτος 1960, είναι διαζευγμένη από το έτος 2010 ενώ τελούσε σε διάσταση από το έτος 2003, έχει ένα ενήλικο τέκνο, ηλικίας 30 ετών και κατοικεί μαζί με το τέκνο της στην Αθήνα, σε διαμέρισμα συνιδιοκτησίας της με το πρώην σύζυγό της. Η ανωτέρω είναι άνεργη από τον Ιούνιο του έτους 2016, εγγεγραμμένη στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ και λαμβάνει μηνιαίως επίδομα ανεργίας ύψους 360 ευρώ. Το ως άνω επίδομα αποτελεί τη μοναδική εισοδηματική πηγή της αιτούσας καθόσον ο γιος της, Ι. Ρ. είναι ανίκανος προς εργασία εξαιτίας του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει. Η αιτούσα κατά το παρελθόν, συγκεκριμένα από το 1998, διατηρούσε ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου επίπλων, φωτιστικών και άλλων ειδών οικιακής χρήσης, στη διακοπή των εργασιών της οποίας προέβη το έτος 2009, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη βεβαίωση διακοπής εργασιών της ΔΟΥ ΙΓ Αθηνών. Περαιτέρω, απεδείχθη ότι έως το ανωτέρω χρόνο διακοπής των εργασιών της επιχείρησής της, η αιτούσα εξυπηρετούσε τον κύριο όγκο του χρέους προς τους παρακάτω αναφερόμενους ιδιώτες πιστωτές της. Ειδικότερα, το έτος 2008 η αιτούσα προέβη σε άτακτες καταβολές, ήτοι εκπρόθεσμες και υπολειπόμενες των ενήμερων δόσεων, προς μερικούς εκ των πιστωτών της, οι οποίοι εκπροσωπούν μόλις το 20% της συνολικής οφειλής, ενώ οι υπόλοιποι εξυπηρετούντο κανονικά. Επομένως, η αιτούσα έπαυσε τις πληρωμές της προς το σύνολο των ιδιωτών πιστωτών της, μεταγενέστερα της διακοπής των εργασιών της επιχείρησής της, κατά το χρόνο δε κατάθεσης της ένδικης αίτησης δεν είχε πτωχευτική ικανότητα ούτε εμπορική ιδιότητα και επομένως τα χρέη της μπορούν να ρυθμιστούν κατά το ν. 3869/2010. Η αιτούσα παρέμεινε άνεργη από το έτος 2009, χρόνος διακοπής της επιχείρησης της, έως τον Ιούνιο του έτους 2014, ότε προσελήφθη από την εταιρεία “ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΑΛΑΤΣΗΣ & ΣΙΑ ΕΕ” στην οποία εργάστηκε με καθεστώς μερικής απασχόλησης επί δύο έτη, συγκεκριμένα έως τον Ιούνιο του 2016. Σήμερα η αιτούσα και το τέκνο της συντηρούνταιουσιαστικά από την οικονομική βοήθεια που δέχονται από φιλικά και συγγενικά τους πρόσωπα. Από την παράθεση των εκκαθαριστικών σημειωμάτων και των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος που προσκομίζει η αιτούσα προκύπτει ότι το εισόδημά της ανήλθε σε 22.493,98 ευρώ το έτος 2003 (7.360,98 ευρώ ατομικό 15.132,03 ευρώ του συζύγου), 22.807 ευρώ το έτος 2004, 8.657,37 ευρώ το έτος 2006, 18.662,65 ευρώ το έτος 2007, μηδενικό κατά τα έτη 2009 έως και 2012, ενώ κατά τα έτη 2014 και 2015 ανήλθε σε2.282,34 ευρώ και 4.066,43 ευρώ αντίστοιχα.
Από τη δήλωση στοιχείων ακίνητης περιουσίας (Ε9) σε συνδυασμό με τη δήλωση ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α) έτους 2016 προκύπτει ότι η αιτούσα είναι δικαιούχος εμπράγματου δικαιώματος πλήρους κυριότητας κατά ποσοστό 50% ενός διαμερίσματος πρώτου ορόφου, επιφάνειας κυρίων χώρων 68 τ.μ. και βοηθητικών 15 τ.μ., έτους κατασκευής 2001 το οποίο βρίσκεται στο Γαλάτσι Αττικής επί της οδού … Η αντικειμενική αξία του ποσοστού του δικαιώματος της αιτούσας επί του άνω ακινήτου, του οποίου ζητείται η εξαίρεση από τη ρευστοποίηση επειδή πρόκειται για ακίνητο περιουσιακό στοιχείο το οποίο χρησιμοποιεί ως κύρια κατοικία της, ανέρχεται στο ποσό των 27.676,69 €, η δε εμπορική αξία του, με βάση την παλαιότητα, την τοποθεσία, το έτος κατασκευής και τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά, εκτιμάται στο ποσό των 43.000 ευρώ. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η αιτούσα δεν διαθέτει άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές της αιτούσας προς ιδιώτες πιστωτές ανέρχονται συνολικά στο ποσό των 387.887,71 € και συγκεκριμένα αυτή οφείλει: 1) Στην ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία «ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΕ» 318.335,93 € από 1) την υπ’ αριθμ. 464886 σύμβαση δανείου ‘Όλα σε 1” (68.421 €), 2) την υπ” αριθμ. 989001826590302 σύμβαση πίστωσης με ανοικτό αλληλόχρεο λογαριασμό (67.709,50 €), 2) την υπ” αριθμ. 4532120040545001 σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας (518,19 €), 3) την υπ” αριθμ. 4532120040545001 σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας (518,19 €),4) την υπ” αριθμ. 375537121752008 σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας (301,88 €), 5) την υπ’αριθμ. 36711886220003 σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας (22.592,11 €), 6) την υπ’αριθμ. 378727 σύμβαση προσωπικού δανείου (2.191,44 €), 7) την υπ’αριθμ. 2398646 σύμβαση καταναλωτικού δανείου (20.7715,64 €), 8) την υπ’αριθμ. 2051530 σύμβαση καταναλωτικού δανείου (13.838,69 €), 9) την υπ” αριθμ. 2048371 σύμβαση καταναλωτικού δανείου (15.808,49 €), 10) την υπ” αριθμ. 35200231000084 σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας (4,99 €) και 11) την υπ” αριθμ. 352002030001065 σύμβαση στεγαστικού δανείου (106.234,08 €). Οι ανωτέρω υπό στοιχεία 1.2 και 1.11 απαιτήσεις της καθ’ ης είναι εμπραγμάτως ασφαλισμένες με προσημείωση υποθήκης επί του ακινήτου περιουσιακού στοιχείου που χρησιμοποιεί η αιτούσα ως κύρια κατοικία. 2) Στην ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ EUROBANKERGASIAS ΑΕ” 43.386,85 € , απαίτηση για την ικανοποίηση της οποία η καθ’ ης έχει προβεί σε αναγκαστική κατάσχεση του ως άνω ακινήτου περιουσιακού στοιχείου της αιτούσας 3) Στην ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία “ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΕ” 13.397,77 € από 1) την υπ’ αριθμ. 5185160078880000 σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας (10.995,52 €) και 2) την υπ” αριθμ. 755854/107 σύμβαση καταναλωτικού δανείου (2.402,25 €) 4) Στην ανώνυμη εταιρεία παροχής πιστώσεων με την επωνυμία “HELLENICPOSTCREDIT” 9.617,53 € από την υπ” αριθμ. 4232950003531017 σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας και 5) Στην ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία “VODAFON ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ” 3.149,52 € από ανεξόφλητους λογαριασμούς. Η ως άνω υπό στοιχ. 5 απαίτηση της καθ’ ης είναι εμπραγμάτως ασφαλισμένη με προσημείωση υποθήκης επί του ανωτέρω ακινήτου περιουσιακού στοιχείου της αιτούσας. Εάν είστε στην αγορά, η πλατφόρμα μας είναι η καλύτερη επιλογή σας! Το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο!
Ο κύριος όγκος του χρέους της αιτούσας προέρχεται από ένα στεγαστικό δάνειο που έλαβε από τη πρώτη καθ’ ης το έτος 2001 για την αγορά της κύριας κατοικίας της και την εν γένει κάλυψη στεγαστικών αναγκών της οικογένειάς της, ενώ μέρος αυτού (χρέους) προέρχεται από καταναλωτικής φύσεως τραπεζικά προϊόντα τα οποία έλαβε η αιτούσα κατά τα έτη 2005 και 2007 για την κάλυψη οικογενειακών αναγκών. Κατά τα προαναφερόμενα έτη δανεισμού (2001, 2005, 2007), το εισόδημα της αιτούσας, προερχόμενο αποκλειστικά από τα κέρδη της επιχείρηση της, ήταν αρκούντως ικανοποιητικό, ανερχόμενο περίπου σε 1.900 ευρώ μηνιαίως και επαρκούσε για την πληρωμή των ενήμερων δόσεων των ως άνω δανείων. Σημειώνεται ότι από το έτος 2003 και μετά, οι βιοτικές ανάγκες της αιτούσας καλύπτονταν αποκλειστικά από το ατομικό της εισόδημα, αφού κατ’ εκείνο το χρόνο ο πρώην σύζυγός της αποχώρησε από την έως τότε κοινή συζυγική κατοικία και έκτοτε έπαψε να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση των οικογενειακών δαπανών διαβίωσης. Η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης και η μη συνεισφορά του πρώην συζύγου της αιτούσας, είχαν ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση αυτής με επιπλέον δαπάνες διαβίωσης, οι οποίες έως τότε καλύπτονταν εν μέρει από το εισόδημα αυτού, το οποίο ήταν ανέκαθεν σταθερό, δεδομένου του ότι ο τελευταίος είχε σταθερή εργασία στο Δημόσιο με ικανοποιητικές αποδοχές. Η αιτούσα ωστόσο ανταποκρίθηκε στην εξυπηρέτηση των οφειλών παρά τη μείωση του οικογενειακού της εισοδήματος, το 2003, και τον περιορισμό του σε όσα η ίδια κέρδιζε από την εμπορική της δραστηριότητα. Με αυτά τα οικονομικά και εισοδηματικά δεδομένα η αιτούσα υπήρξε συνεπής ως προς την πληρωμή των δανειακών της υποχρεώσεων από το χρόνο ανάληψής τους έως το έτος 2016. Η αδυναμία της αιτούσας να ανταποκριθεί προσηκόντως στη πληρωμή των ενήμερων δόσεων ήταν ήδη εμφανής από το έτος 2009, όταν το εισόδημά της μηδενίστηκε εκ της παύσεως των εργασιών της επιχείρησής της, στην οποία προέβη λόγω της ζημιογόνου πορείας της και προκειμένου να μην σωρευτεί πλήθος ληξιπρόθεσμων οφειλών που δεν θα της επέτρεπε ενδεχομένως τη διακοπή των εργασιών. Η αιτούσα συνέχισε τις πληρωμές προς τις πιστώτριές της και μετά τη παύση των εργασιών της επιχείρησης της, αναλώνοντας χρηματικές αποταμιεύσεις προηγούμενων ετών και προβαίνοντας σε ρυθμίσεις του έως τότε χρέους, συγκεντρώνοντας αυτό σε ένα δάνειο με ευνοϊκότερους όρους αποπληρωμής. Η πενταετής ωστόσο ανεργία της αιτούσας, από το έτος 2009 έως το 2014, και η μετέπειτα εύρεση ημιαπασχόλησης, με αποδοχές πολύ χαμηλότερες συγκριτικά με τις αντίστοιχες των ετών δανεισμού και εξυπηρέτησης του χρέους, κατέστησαν την αδυναμία της αιτούσας ως προς την πληρωμή των ως άνω δανείων, μόνιμη και γενική το έτος 2016. Τα παραπάνω απρόοπτα γεγονότα συνδυάστηκαν με την με την αύξηση του κόστους διαβίωσή της, δεδομένης της υπερκοστολόγησης αγαθών πρώτης ανάγκης και της επιβολής πρόσθετης φορολογίας, με αποτέλεσμα την πλήρη ανατροπή των οικονομικών δεδομένων και του προϋπολογισμού της αιτούσας ως προς την πληρωμή των δανειακών της υποχρεώσεων. Από την προαναφερόμενη εισοδηματική κατάσταση της αιτούσας και από τα όσα κατέθεσε η ίδια εξεταζόμενη στο ακροατήριο, προέκυψε ότι η μείωση του εισοδήματος της ήταν ο κύριος λόγος που οδηγήθηκε αυτή σε αδυναμία πληρωμής, μόνιμης και γενικής, το έτος 2016, ενώ η προσπάθεια της να ρυθμίσει ταχρέη της δεν περιέχει κανένα στοιχείο καταχρηστικής συμπεριφοράς, αφού η σχέση μεταξύ της σημερινής διαθέσιμης ρευστότητας και του ύψους των στοιχειωδών δαπανών διαβίωσής της είναι ήδη αρνητική. Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν συντρέχουν στο πρόσωπο της εξαιρετικές περιπτώσεις και συγκεκριμένα ανεπάρκεια εισοδήματος, αφού το εκτιμώμενο ελάχιστο μηνιαίο κόστος διαβίωσης της ανέρχεται σήμερα στο ποσό των 1.500 ευρώ μηνιαίως για την αντιμετώπιση των βιοτικών της αναγκών, για διατροφή, θέρμανση, ΔΕΗ, ύδρευση, ανελαστικές δαπάνες προς ΔΟΥ, ιατροφαρμακευτικές δαπάνες κλπ., προκειμένου να εξασφαλιστεί σε αυτήν και το τέκνο της ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης και δεδομένου ότι τόσο αυτή όσο και το ενήλικο τέκνο της πάσχουν από χρόνια προβλήματα υγείας για την αντιμετώπιση των οποίων απαιτείται συνεχής ιατρική παρακολούθηση και ειδική φαρμακευτική αγωγή, οι οποίες δεν καλύπτονται από ασφαλιστικό ταμείο. Επομένως κάθε σκέψη για προσδιορισμό μηνιαίων καταβολών δεν είναι εφικτή στα πλαίσια της ρύθμισης του άρθρ. 8 παρ. 5 Ν. 3869/2010 ενώ δεν συντρέχει κανένας λόγος για επανεξέταση της υπόθεσης, αφού εκτιμήθηκε ότι η εισοδηματική της κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον.
Τέλος, σύμφωνα με τη διάταξη του αρ. 9 παρ. 2 του Ν.3869/2010,για τη διάσωση της κύριας κατοικίας της αιτούσας, συγκεκριμένα του ποσοστού (50%) του δικαιώματος της, θα πρέπει να ορισθούν καταβολές μέχρι τη συμπλήρωση ποσού, το οποίο δεν μπορεί να είναι κατώτερο από αυτό που θα ελάμβαναν οι πιστωτές της σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης. Ως προς την νομιμοποίηση της αιτούσας που υπέβαλε το σχετικό αίτημα πληρούνται όλες οι νόμιμες προϋποθέσεις για την υπαγωγή της κύριας κατοικίας της σε καθεστώς διάσωσης αφού: α) το διαθέσιμο μηνιαίο της εισόδημά των 360 ευρώ, δεν υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης της,β) η αντικειμενική αξία του ποσοστού του δικαιώματος της αιτούσας (βλ. παραπάνω) δεν υπερβαίνει το όριο προστασίας που θέτει ο νόμος,και γ) Η αιτούσα είναι συνεργάσιμη δανειολήπτης, καθότι ανταποκρίθηκε στους πιστωτές της όταν και όποτε την κάλεσαν.Στα πλαίσια της ρύθμισης αυτής, θα πρέπει να οριστούν μηνιαίες καταβολές συνολικού ποσού 40.000, ο δε χρόνος αποπληρωμής του, θα πρέπει να οριστεί σε είκοσι (20) χρόνια.Το παραπάνω ποσό του ανταλλάγματος (40.000 ευρώ) θα επιτυγχανόταν από την αναγκαστική εκποίηση του ακινήτου της αιτούσας, δοθέντος ότι η εμπορική αξία του ποσοστού του δικαιώματος της ανέρχεται σε 43.000 ευρώ, ποσό στο οποίο εκτιμάται λόγω των συνθηκών της αγοράς ότι θα εκποιηθεί στα πλαίσια αναγκαστικής εκτέλεσης (αρθ. 993 παρ. 2 εδ. γ’), τα δε έξοδα εκτέλεσης σε 3.000 ευρώ.Το ποσό που θα καταβάλλει η αιτούσα στα πλαίσια αυτής της ρύθμισης, θα ανέρχεται σε 166,66 ευρώ μηνιαίως, οι δε μηνιαίες δόσεις θα αρχίσουν να καταβάλλονται δύο (2) χρόνια μετά τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης, καθόσον κρίνεται ότι πρέπει να της παρασχεθεί περίοδος χάριτος ώστε να δύναται να προετοιμαστεί για την άνω ρύθμιση. Η διανομή των μηνιαίων δόσεων προς τους πιστωτές της αιτούσας θα γίνει σύμφωνα με τα οριζόμενα στα άρθρα 974 επΚπολΔ., μετά δε την εξάντληση του ποσού με το οποίο συμπληρώνεται το ποσό που ορίστηκε για τη διάσωση της κύριας κατοικίας της, η αιτούσα απαλλάσσεται από το υπόλοιπο των χρεών της, καθώς δεν μπορεί από το νόμο να επιβληθεί άλλη υποχρέωση σε αυτήν.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως προς το πέμπτο, έκτο και έβδομο των καθ’ ων (Ελληνικό Δημόσιο-ΔΟΥ IΓ Αθηνών και ΕΦΚΑ) επειδή η ένταξη των απαιτήσεων αυτών στο Ν. 3869/2010 κρίνεται ως αντισυνταγματική, ως προς τους λοιπούς πιστωτές, να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν και να ρυθμιστούν οι οφειλές της αιτούσας, εξαιρουμένης της εκποίησης της κύριας κατοικίας της, σύμφωνα με τα όσα ειδικότερα ορίζονται στο διατακτικό της παρούσας. Η απαλλαγή από τα χρέη της έναντι των ιδιωτών πιστωτών, τα οποία περιλαμβάνονται στην εμπεριεχόμενη στην αίτησή της κατάσταση, θα επέλθει κατά νόμο (αρ. 11 παρ.1 του Ν.3 869/2010) υπό τον όρο της κανονικής εκτέλεσης των υποχρεώσεων της. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται κατ’ άρθρο 8 παρ. 6 του Ν. 3869/2010.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
- Δικάζει ερήμην της τρίτης και όγδοης των καθ’ ων και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων
- Απορρίπτει την αίτηση ως προς το πέμπτο, έκτο και έβδομο των καθ’ ων και δέχεται εν μέρει αυτή ως προς τους λοιπούς.
- Ορίζει μηδενικές μηνιαίες καταβολές προς ρύθμιση του χρέους της αιτούσας στα πλαίσια του άρθρ. 8 παρ. 5 Ν. 3869/2010.
- Εξαιρεί από την εκποίηση την κύρια κατοικία της αιτούσας, ήτοι ένα διαμέρισμα πρώτου ορόφου, επιφάνειας κυρίων χώρων 68 τ.μ. και βοηθητικών 15 τμ., έτους κατασκευής 2001 το οποίο βρίσκεται στο Γαλάτσι Αττικής επί της οδού … και του οποίου η αιτούσα είναι εμπράγματος δικαιούχος δικαιώματος πλήρους κυριότητας κατά ποσοστό50%.
- Επιβάλλει στην αιτούσα να καταβάλει για τη διάσωση της άνω κατοικίας της το ποσό των 40.000 ευρώ που θα καταβληθεί κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό της παρούσας σε 240 μηνιαίες δόσεις ποσού 166,66 ευρώ η κάθε μία. Η καταβολή των δόσεων αυτών θα γίνεται μέσα στο πρώτο τριήμερο κάθε μήνα και ορίζεται να ξεκινήσει την 1η ημέρα του πρώτου μήνα μετά την πάροδο δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της παρούσας απόφασης, θα γίνει δε χωρίς ανατοκισμό με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου με το κυμαινόμενο επιτόκιο που θα ισχύει κατά τον χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στην Αθήνα στο ακροατήριό του, στις 8/05/2017.
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ